Türkiye ve ABD başta olmak üzere, dünyanın dört bir yanında teyakkuz halinde olunmalı.
Terör örgütlerine ve siyasi parti ya da STK görünüşlü terör ve ihanet örgütlerine karşı çok dikkatli ve tedbirli olunmalı. Son iki asırdır vahşice kan dökmekten, katliam yapmaktan ve kara para işleri çevirmekten başka bir şey bilmeyen Türkiye Ermenilerine karşı da dikkatli olunmalı. Onların kontrolündeki CHPKK’ye, HDPKK’ye, PKK’ye, Alpaslan Kuytul çetesine ve diğer sözde siyasi partilere ve sözde cemaatlere karşı da dikkatli olunmalı.
Biyolojik, kimyasal silahların hatta seyreltilmiş nükleer bombaların kullanılacağı terör saldırıları da düşük ihtimal olarak görülmemeli. Her ihtimale karşı hazırlıklı olunmalı, malum terör ve ihanet merkezlerine devlet gücüyle önden ağır darbeler hemen vurulmalı.
Dünya genelinde de teyakkuz halinde olunmalı. Her şey bir kıvılcıma bakıyor… Böyle giderse Türkiye’de de ABD’de de çok kan akacak gibi duruyor.
Söz konusu devlet ve millet… Türkiyeli bütün taraflar, terör merkezleri haline gelmiş CHPKK’nin, HDPKK’nin, Gelecek ve DEVA’nın karşısına dikilmelidir. Bu sözde siyasi partiler ezici bir müdahaleyle ve acilen kapatılmalıdır. İlgililere terör ve ihanet operasyonları yapılmalıdır.
Memlekette bu kadar ihanet, soygun, peşkeş varken sesini çıkartmayan ama baş teröristlerden biri olan Osman Kavala’ya ceza verildi diye ağzından tükürükler saçarak herkesi tehdit eden, “kavga”dan bahseden, terörist yüzünü gösteren, başta CHPKK’liler, sözde aydınlar, gazeteciler olmak üzere herkes ama herkes hakkında operasyonlar yapılmalı, soruşturmalar başlatılmalıdır. Bu terör ve ihanet odakları karşısında milletin ve devletin gücü gösterilmelidir.
Devlet/adalet mekanizması, terör ve ihanet örgütlerinden hızlı olmalıdır. İlk darbeleri onların vurmasını beklememelidir. Bunların yurt dışı bağlantıları da gözler öne çıkartılmalıdır. Osman Kavala’yı müdafaa eder tarzda konuşan, konuşacak bütün sözde büyük elçiler istemeyecek adam ilan edilmeli ve ülkelerine geri gönderilmelidir. Bu sözde elçilerin terör bağlantıları da ifşa edilmelidir. Türkiye’nin eski Türkiye olmadığı, Türkiye’nin, içindeki terör ve ihanet odaklarını bundan böyle ezip yok etme kararlığında olduğu bütün dünyaya gösterilmelidir.
Putin, Biden, Şi, Scholz, Macron’un başını çektiği milletler arası terör örgütünün planları bozulmalıdır.
Die Türkei und die USA an erste Stelle, überall auf der Welt muss in Verteidigungsbereitschaft sein.
Gegen Terrororganisationen und schein politische Parteien und NGO‘s ist Vorsicht und Achtung geboten. Gegen die in der Türkei lebenden Armenier, die seit 2 Jahrhunderten nichts anderes machen als Blut zu vergießen und Geld zu waschen, ist ebenfalls Vorsicht geboten. Die unter ihrer Kontrolle stehende CHPKK (CHP), HDPKK (HDP), PKK, Alpaslan Kuytul und seinen Anhängern und den restlichen Scheinparteien ist auch Vorsicht geboten.
Terroranschläge mit biologischen, chemischen und sogar mit nuklearen Bomben darf nicht als unwahrscheinlich eingestuft werden. Gegen jede Wahrscheinlichkeit ist höchst Vorsichtig geboten und der Staat muss mit aller Macht gegen solche Vorhaben vorgehen.
Weltweit muss ebenfalls eine Verteidigungsbereitschaft herrschen. Es braucht nur ein Funken… Wenn es so weiter geht, wird in der Türkei und in den USA sehr viel Blut fließen.
Es geht um den Staat und die Bürger… Jeder der in der Türkei lebenden muss sich gegen die CHPKK, HDPKK, Gelecek und DEVA stellen, die zum Zentrum von Terrorismus geworden sind. Diese Scheinparteien müssen auf der Stelle verboten werden. Gegen die Betroffenen muss sofort eine Operation gestartet werden.
Gegen all die angeblichen Journalisten, Akademiker und an erster Stelle der CHPKK, die trotz all dem Verrat und Raub im Land schweigen, muss eine Operation gestartet werden. Bei all dieser Situation schweigen aber wenn ein Terrorist wie Osman Kavala eine Strafe bekommt, drohen sie um sich herum. Die Staatsorgane/Staatsmechanismen müssen schneller als die Terroristen sein. Es darf nicht gewartet werden, bis sie den ersten Schlag machen. Auch die Verbindungen ins Ausland dürfen nicht außer Betracht gelassen werden. Alle angeblichen Botschafter, die Osman Kavala verteidigen, müssen als unerwünscht deklariert werden. Auch deren Verbindungen zu Terrororganisationen müssen aufgedeckt werden. Die Türkei ist nicht mehr die alte Türkei. Es muss der ganze Welt gezeigt werden, dass die Türkei entschlossen ist, die Terrororganisationen in der Türkei auszulöschen.
Den Pläne der von Putin, Xi, Scholz und Macron angeführten internationale Terrororganisation müssen ein Strich durch die Rechnung gemacht werden.
Must be vigilant all over the world, especially in Turkey and the USA.
One should be cautious against terrorist organizations and terrorist and treasonous organizations that look like political parties or NGOs. Beware of the Armenians of Turkey, who for the last two centuries have known nothing but brutal bloodshed, massacres, and black money dealings. One should also be careful against the CHPKK, HDPKK, PKK(KWP), Alpaslan Kuytul gang, and other so-called political parties and so-called communities under their control.
Terrorist attacks using biological, chemical weapons, and even depleted nuclear bombs should not be seen as a low probability. We must be prepared for any eventuality, and heavy blows must be struck from the front by the power of the state against known centers of terror and betrayal.
We must be vigilant around the world. Everything looks like a spark… If it goes on like this, it seems like a lot of blood will be shed in Turkey and the USA.
The state and nation in question… All parties from Turkey must stand up against the CHPKK, HDPKK, Future, and DEVA, which have become terrorist centers. These so-called political parties must be closed immediately and with overwhelming intervention. Terrorism and treason operations should be carried out on those concerned.
Especially the CHPKK members, so-called intellectuals, and journalists, who did not speak up when there was so much betrayal, robbery, and giveaway in the country, but threatened everyone by spitting out that one of the main terrorists, Osman Kavala, was punished, talking about the “fight”, showing the terrorist face. Operations should be carried out and investigations should be initiated against everyone. The power of the nation and the state should be shown against these terrorist foci.
The state/justice mechanism should be faster than terrorist and treason organizations. He should not wait for them to strike the first blows. Their overseas connections should also be highlighted. All so-called ambassadors who speak in defense of Osman Kavala should be declared a man who will not want them and should be sent back to their countries. The terrorist connections of these so-called ambassadors should also be disclosed. It should be shown to the whole world that Turkey is not the old Turkey and that Turkey is determined to crush and destroy the terror and betrayal centers within it from now on.
The plans of the international terrorist organization led by Putin, Biden, Xi, Scholz, and Macron must be disrupted.
2 Mart 2022 tarihinde, yakın gelecekte yaşanacak çok mühim hadiseleri haber veren çok sarsıcı bir rüya görmüş ve uyanınca not etmiştim.
Yaşanacak tarihi hadiselerin akışı/gerçekleşmesi bozulmasın ve rüyada haber verilenler gerçekleşsin diye rüyamı anlatmamayı tercih etmiştim. En azından iki sene anlatmayacaktım. Lakin, şimdilerde sahaya bakıyorum da artık bu rüyanın haber verdiği çok mühim hadiselerin, gelişmelerin, kırılma noktalarının engellenmesine ihtimal kalmadı. Zaten baş kısmında haber verilen bazı hususlar da yaşandı, yaşanıyor.
Rüyamın başında üniversiteden mezun oldum. Diplomamı çok net gördüm ve matbu şekilde teslim aldım. Çok çileler çekmişim. Üniversite ortamı çok bozukmuş, ahlaksızlık, dinsizlik almış yürümüş. “Bu insan şeytanlarının arasında ben kendimi nasıl koruyacağım” diye hep tedirgin olmuşum. Bir yandan ahlakımı ve dinimi korumak için mücadele ederken, derslerime yeterince odaklanamamış ve gayret edememişim. Bir iki derste eksiğim varmış ama yine de mezun olabilmişim. Diplomamı da verdiler. Kimse bir şey demiyor ama ben içimden sıkıntı ediyorum ve kendi kendime “Eksik kalan dersleri de daha sonra kesinlikle veririm” diyorum.
Diplomalar verildikten sonra üniversitenin bütün öğrencileri (ki hiçbiri iyi kişiler değiller) hemen üniversite binasından ayrılıyorlar. Ben ise acele etmiyorum ve yavaş yavaş terk edeceğim orayı. Çıkıp giden üniversite öğrencilerinin yerlere atmış oldukları kağıtlar var. Onları görüyorum. Elimi uzatmadan, yere doğru eğilerek yerdeki kağıdın birine dikkatle bakıyorum. Onun bir karne olduğunu anlıyorum. Eskiden bizim ilkokulda, ortaokulda aldığımız, elle yazılan karneler vardı. Onun abartılı şekilde büyüğü. Bir anlıyorum ki bu çok eski bir karneymiş. Elime alıyorum. Rüya bu ya, meraklanıp iyice odaklanıyorum ve o anlarda karne gazeteye dönüşüyor. Çok eski bir gazeteye… Ya 1934 ya da 1933 yılına ait haberler var. Senesinden tam emin değilim ama 1934 olma ihtimali daha yüksek. O anda fark ediyorum ki gazetenin kağıdının tamamı nemlenmiş. Nerede ise ıslak denecek kadar nemlenmiş ama kağıt da üzerindeki baskılar da bozulmamış.
Gazetede 1934 yılının haberlerini görünce “Hala Sabetaycı gizli Yahudi Kamal Adıtürk’ün devri… Var birkaç sene daha…” diyorum. Resmi tarih anlatımına göre 1938 yılında milletçe ondan kurtulduğumuzu hatırlıyorum.
Üniversitenin o odasından çıkıp koridora geçmek istiyorum, o yolla üniversite binasından çıkacağım ama o odada bir de asa olduğunu görüyor ve asayı da alıyorum. Kapıya gelince bir bakıyorum ki kapının diğer tarafında Sabetaycı gizli Yahudi hainlerin atası ve İngiliz casusu Kamal Adıtürk var. Karşıma geçmiş, oradan çıkmamı istemiyor ama güç de yetiremiyor. Yolumu cesurca kesemiyor. Çekinceli bir şekilde kesmeye teşebbüs ediyor. Bedenen zaten kısa boylu, çelimsiz olduğu gibi ayrıca hasta, takatsiz görünüyor.
Bana bir bakıyor, ağırlık/yetki hala kendisinde olan biri gibi davranmak istiyor. “İyice bitmiş bu, uğraşmaya, karşılık vermeye bile değmez” diyorum içimden ve bana göre sağ yandan, ona göre sol yandan geçip çıkıyorum o odadan.
O üniversite, ikamet ettiğim mahallenin çok üst tarafında, rakımı daha yüksek olan bölgede ve E5 yoluna yakınmış. Ben üniversite binasından da ayrılıyorum. Mahallenin aşağısına, ikamet ettiğim eve doğru yürüyorum.
Gerçek hayatta tanıdığım, son on yıldır pek denk gelmediğim Emin isminde bir arkadaşım vardı. Sık sık denk gelebildiğimiz zamanlarda ona ve yanındaki diğer arkadaşlara nasihatlar ederdim, severdi, dinlerdi, ona iyi gelirdi. Aileden ve etraftan bir şey duymamış, öğrenmemiş, çok genç yaşta bir başına gurbete İstanbul’a gelmiş ve burada ikamet etmiş, yerleşmiş bir arkadaşımdı.
Rüyamda yoldan aşağı doğru yürürken, çok güzel ve açık bir havada, sol tarafta, bir kahvehanenin önünde o Emin’i yıllar sonra görüyorum. “Ne yapacak şimdi bunca yıl sonra, tepkisi nasıl olacak” diye düşünürken “Hocam!” diye sesleniyor. Ben de seviniyorum. Yanına doğru, yolun soluna doğru yanaşıyorum. İki elimi uzatarak musafaha (tokalaşma) ediyorum. Çok samimi şekilde musafaha ediyor, başını eğiyor, hürmet gösteriyor. Ben de aynı samimiyetle karşılık veriyorum ona ve yavaşça çekiyorum elimi.
Etrafında birkaç arkadaşı var. Onlar iyi kişiler değiller ve üniversiteden mezun olmadan daha önce atılmış kişiler olduklarını biliyorum. Emin’le samimiyetimizi görünce içten içten rahatsız olduklarını hemen seziyorum.
Aralarından birine nezaketen/siyaseten tek elimi uzatıyorum, tokalaşıyorum ve “Nasılsın” diyorum. “İyi” diyor. Onun yanındakine bakıyorum, tanıdık gibi geliyor ama çıkartamıyorum. Onun bir yanındaki ise duramıyor “Çocuk gibi ya” diyor. Bizim samimiyetimiz, temiz niyetimiz, kardeşliğimiz, hürmetimiz, değer verişimiz, sıcaklığımız ona çok ters geliyor. O kadar taş kalpli olmuş, kabalaşmış, hissizleşmiş bir insan şeytanı… Onu da idare ediyorum, karşılık vermiyorum ve aşağı doğru yürümeye devam ediyorum.
Yürürken biliyorum ki iki kürek kemiğimin arasından yukarı doğru çıkmış ve boynumun sağ yanına doğru yükselmiş bir bakır tel varmış. Birkaç milimetre çapında kalın ve sağlam bir bakır telmiş. Boynumun sağ arka yanında da onun ucunun takılacağı yer varmış. Bakır telin, yakamdan yukarıya doğru yükselen ve havada kalan ucunu tutuyor ve boynumun sağ yanındaki yerine sağ elimle takıyorum. Bir çıtçıt gibi yerine oturuyor. Bir yandan yolda yürümeye devam ederken, bir yandan da bunu yapıyorum ve kendi kendime “Bu yapılmalıydı, şimdi oldu. Biraz geriyor vücudumu ama bu olmalıydı.” diyorum.
Yürümeye devam ediyorum. Uzun zamandır gidemediğim kendi evime doğru gidiyorum ama bir yandan da biliyorum ki ailece oturduğumuz ev de oraya yakın ve oraya da gidebilirim. Rüyamda merhume annem de sağ imiş diye biliyorum. Karar veriyorum ve “Ben tek oturacağım, aile evine gitmeyeceğim, oturduğum yerde devam edeceğim.” diyorum.
Öyle yürüyorken bir anda sahne değişiyor ve sanki zamanda geri gidiyorum. Geniş bir araziye eski bir ahşap masa konulmuş. Üzerine de eski tarz bir masa örtüsü örtülmüş. Basit, değersiz, göze de hoş gelmeyen bir örtü bu… Üzerinde bir mikrofon var. Masanın yanındaki basit ahşap sandalyede ise kırklı yaşlarda ve açık gri takım elbiseli bir adam oturuyor. Takım elbisesi dar, değişik bir model… Ben rüyanın bu kısımlarını gri bir video efekti uygulanmış gibi görüyorum. Renkler yeterince canlı değil. Toprak ve hava bile tabii hallerinden soluk ve gri görünüyor.
Bir anda şaşırıyorum. “Hangi senedeyiz acaba” diyorum içimden. Adamın takım elbisesinin modeline, masa örtüsüne, mikrofonun teknolojisine bakıp 1980’lerin başında olduğumuzu düşünüyorum ama adamın anlattıklarına bakınca 1990’ların ilk yarısında olduğumuzu anlıyorum. Adam öyle güzel ve akıcı bir şekilde Türkçe konuşuyor ki tesirinde kalıyorum ve içimden “Şimdilerde çok iyi şekilde seslendirme eğitimi alanlar kadar profesyonel bir tarzı var. Bu adam TRT’nin haber sunucusu olmalı” diyorum.
Adamın elinde bir A4 kağıdı var ve ondan okuyor. Okuduklarına dikkat kesiliyorum. Sabetaycı gizli Yahudi boşbakan ve mafya anası Tansu Çiller’in pisliğini meydana seren cümleler bunlar. “Bu adamın seslendirdiği bu sarsıcı bilgiler kayıt edilip bana verilse, memleket için çok çok sarsıcı ve faydalı olur.” diye düşünüyorum. Rüya burada bitiyor.
Bu rüyadan iki gün önce ise rüyamda, liseden mezun olmak üzere olduğumu, mezuniyetime sadece bir gün kaldığını görmüştüm.
2 Mart 2022 gecesi başka bir rüya daha gördüm.
Memleketim Afyon’a gitmişim. Orada bir karı-koca varmış. Onlara misafir olmuşum. Kadın mesture (tesettürlü) değil ama öyle çok dağıtmış kadınlardan da değil. Ben o aileye misafirliğe giderken yanımda bir hediye götürdüm. Elektronik/dijital zikirmatik denilen ve parmağa takılan küçücük bir cihaz…
Bunu kadına hediye olarak veriyorum. Kadının bu bozuk zamana ayak uyduramadığını, insanlıktan çıkmaya razı olmadığını ama İslam’a da tam teslim olmadığını, bu nedenle iyice arada kalıp ruhi daralmalar yaşadığını anlıyorum. Kadının kim olduğunu, akrabam olup olmadığını, oraya neden misafirliğe gittiğimi de bilmiyorum.
LCD olmayan, tüplü, eski model bir televizyonu var. Televizyonun çerçevesinin/kasasının ön, alt, orta kısmında kumanda tutulacak bir algılayıcı gözü var. Meğer bu kadının kumandası yokmuş, televizyon izlerken çok sıkıntı çekiyormuş. Ben zikirmatiği ona hediye edince, rüya bu ya, zikirmatiği kumanda niyetine kullanıyor ve o algılayıcı göze tutarak televizyonu rahat rahat kontrol ediyor. Kadın bunu yapınca o kadar seviniyor ve şaşırıyor ki ben de onun o seviyede sevinmesine şaşırıyorum.
Sonra televizyonun arkasındaki duvar bir anda ortadan kayboluyor ve arkasındaki yer görünüyor. Televizyon da ortada görünmüyor. Karşımda Yağmur ormanlarına benzeyen bir yer var. Her yerin yeşil oluşu dikkatimi çekiyor. Ağaçların yaprakları çok sık, çok parlak/canlı yeşil renkte ve aşağıya doğru eğikler… Yerden yukarı doğru da yeşil yapraklı bitkiler yükselmiş ve bu bitkilerin, ayrıca yapraklarının araları da çok sık. İnsan, o tarafa bakınca yeri/toprağı bile göremiyor.
Yerdeki yeşil bitkilerin arkasında bir hareketlilik olduğunu görüyorum. Bir mücadele olduğunu anlıyorum ama kim ya da kimler var, neler dönüyor, bilemiyorum. Ben, baktıkça sallanan yeşil yapraklardan başka bir şey göremiyorum.
Kim olduğunu bilemediğim ve göremediğim, zikirmatik hediye ettiğim kadın olduğunu tahmin ettiğim birinin, sol arka çaprazımda durarak, hareket halindeki o yeşilliklere doğru kısa, küçük bir ok attığını görüyorum.
Hemen birkaç saniye sonrasında bir gorilin o yeşilliklerin arkasından çıkıp benim bulunduğum yöne doğru zorlukla yürüdüğünü görüyorum. O an anlıyorum ki yeşillerin arkasındaki hareketin sebebi iki gorilmiş. Anlaşamıyor ve boğuşuyorlarmış. Atılan ok birine isabet etmiş ve hemen ölümcül darbe vurmuş. Can havliyle kendini benim olduğum tarafa atmış. Gorile bakıyorum ki kalbine yakın yerden girmiş o ok… Hali hiç iyi görünmüyor. Zaten hemen takatsiz kalıp sırt üstü düşüyor.
Bu defa sağ ön çaprazımdan bir adamın hemen hamle yaptığını, gorilin yanına geldiğini görüyorum. Sırt üstü düşmüş olan ve can çekişen gorili, sağ kolundan tutuyor ve sürükleyerek çekiyor. Goril hala sağ ama ben “Bu ölür, yaşamaz bu… Yarası ağır ve ok da öldürücü yerden isabet etmiş” diyorum içimden.
Ömrümde ilk defa böyle yakından goril gördüm diye şaşırıyorum. Adam iyice çekip götürmeden bari bir de temas edeyim diyorum. Gorilin sol eline elimi değdiriyorum. Bana çok değişik geliyor. “Aslında teni, dokusu çok yumuşak, o kadar kaba bir hayvan değilmiş” diye düşünüyorum. Rüya burada bitiyor.
On March 2, 2022, I had a very shocking dream that announced very important events that will happen soon, and I noted it when I woke up. I preferred not to tell my dream so that the flow/realization of the historical events to be experienced would not be disturbed and the things announced in the dream would come true. I wouldn’t tell for at least two years. However, now that I am looking at the field, it is no longer possible to prevent the very important events, developments, and breaking points that this dream foretells. Some of the issues mentioned in the beginning have already happened, and are still happening.
At the beginning of my dream, I graduated from university. I saw my diploma very clearly and received it in hard copy. I’ve suffered a lot. The university environment was very bad, and immorality and irreligion were rampant. I was always worried, “How will I protect myself among these human demons?”
While I was struggling to protect my morals and religion, I couldn’t focus and try hard enough in my studies. I missed a couple of courses, but I was still able to graduate. They also gave me my diploma. No one says anything, but I get bored inside and I say to myself, “I will give the missing lessons later”.
After the diplomas are given, all the students of the university (none of them are good people) immediately leave the university building. I’m not in a hurry and I’m going to leave slowly. There are papers that university students left and threw on the ground. I see them. Without extending my hand, I lean toward the ground and stare intently at one of the pieces of paper on the floor. I understand it’s a report card. In the past, there were hand-written report cards that we received in primary and secondary schools. It is exaggeratedly large. I understand that this is a very old report card. I’m taking it. This is the dream, I get curious and focused, and at those moments the scorecard turns into a newspaper. To a very old newspaper… There is news from either 1934 or 1933. I’m not exactly sure of the year, but it’s more likely 1934. At that moment, I realize that the entire paper of the newspaper is damp. It is almost wet, but the prints on the paper are intact.
When I see the news of 1934 in the newspaper, I say, “It is still the era of the secret Jew Kamal Adıtürk, who is Sabbatai… There are a few more years…” I remember we got rid of him as a nation in 1938, according to the official historical account.
I want to leave that room of the university and go to the corridor, I will exit the university building that way, but I see that there is a wand in that room and I take the wand. When I come to the door, I see that on the other side of the door is Kamal Adıtürk, the ancestor of the secret Jewish traitors and a British spy. He came across me, he doesn’t want me to get out of there, but he can’t afford it either. He can’t bravely block my way. He tentatively attempts to cut it. He is already short in stature, frail, and also looks sick and debilitated.
He looks at me and wants to act like he still has the weight/power. I say to myself, “He is over, it’s not even worth the effort or even responding,” and I pass through that room on the right side for me, and on the left side for him.
That university is at the very top of the neighborhood where I live, in an area with a higher altitude and close to the E5 road. I’m also leaving the university building. I’m walking down the neighborhood to the house where I live.
I had a friend named Emin whom I knew in real life and hadn’t come across much in the last ten years. When we could come across it often, I would advise him and other friends with him, he loved, listened, it was good for him. He was a friend of mine who had not heard or learned anything from his family and surroundings, came to Istanbul on his own at a very young age, resided, and settled here.
In my dream, while walking down the road, I see that Emin years later, in beautiful and clear weather, on the left, in front of a coffee shop. While I was thinking, “What will he do now, what will his reaction be after all these years?” he calls me. I am happy too. I’m approaching the left of the road next to it. I give musafaha (handshake) by extending both my hands. He is very sincere, bowing his head, and showing respect. I respond with the same sincerity and slowly withdraw my hand.
He has a few friends around him. They are not good people and I know they were expelled before they graduated from college. Seeing our sincerity with Emin, I immediately sense that they are deeply disturbed.
Out of courtesy/politics, I extend one hand to one of them, shake hands and say “How are you?” “Good,” he says. I look at the one next to it, it looks familiar but I can’t make it out. The one next to him cannot stop and says “Like a child”. Our sincerity, pure intentions, brotherhood, respect, valuation, and warmth seem very contrary to him. He’s such a hard-hearted, rude, numb human demon… I handle him too, I don’t respond and I keep walking down.
As I was walking I knew that there was a copper wire protruding up between my two shoulder blades and rising to the right side of my neck. It was a thick, solid copper wire a few millimeters in diameter. On the right back side of my neck, there was a place for its tip to be attached. I hold the end of the copper wire that rises above my collar and hangs in the air and wear it with my right hand instead of on the right side of my neck. It snaps into place like a snap. As I keep walking on the road, I do this and say to myself, “This should have been done, now it’s done. It stretches my body a little bit, but that’s what it had to be.” I say.
I keep walking. I’m going to my own house, which I haven’t been to for a long time, but at the same time, I know that the house where we live as a family is close to there and I can go there. I know that my deceased mother was alive in my dream. I decide and say, “I will live alone, I will not go to the family home, I will continue where I stay.” I say.
While walking like that, the scene suddenly changes and it’s like I’m going back in time. An old wooden table has been placed on the empty and wide field. It is covered with an old-style tablecloth. It’s a simple, worthless, unsightly cover… It has a microphone on it. A man in his forties, in a light gray suit, sits in a simple wooden chair next to the table. His suit is tight, a different model… I see these parts of the dream as if a gray video effect was applied. The colors are not vibrant enough. Even the earth and air look pale and gray from their natural state.
I am suddenly surprised. “What year are we in?” I say to myself. When I look at the model of the man’s suit, the tablecloth, the technology of the microphone, I think we are in the early 1980s, but when I look at what the man has to say, I realize that we are in the first half of the 1990s. The man speaks Turkish in such a beautiful and fluent way that I am under his influence and I feel like, “Now, he has a professional style as well as those who receive voice-over training. This man should be TRT’s news presenter,” I say.
The man has an A4 paper in his hand and is reading from it. I pay attention to what you read. These are the sentences that reveal the filth of Tansu Çiller, the Sabbatean secret Jewish minister and mother of the mafia. “If this shocking information voiced by this man were recorded and given to me, it would be very shocking and beneficial for the country.” I think. The dream ends here.
Two days before this dream, I dreamed that I was about to graduate from high school, and I only had one day left until my graduation.
On the night of March 2, 2022, I had another dream.
I went to my hometown Afyon. There was a husband and wife there. I was their guest. The woman is not headscarf(hijab), but she is not one of those women who mess up that much. When I went to visit that family, I took a gift with me. A tiny device called electronic/digital dhikrmatic and worn on the finger…
I’m giving this to the woman as a gift. I understand that the woman could not keep up with this bad time, she was not willing to leave humanity, but she did not fully surrender to Islam, so she was in between and had spiritual contractions. I don’t know who the woman is, whether I’m related or not, why I went there as a guest.
She has an old-fashioned, non-LCD TV with a tube. There is a sensor eye to hold the remote control in the front, bottom, and middle of the frame/case of the television. Turns out this woman didn’t have a remote, she was having a lot of trouble watching TV. When I give the dhikr to him as a gift, this is the dream. He uses dhikr as a remote control and controls the television comfortably by holding it to that perceptive eye. When the woman does this, she is so happy and surprised that I am surprised that she is happy at that level. Then the wall behind the television suddenly disappears and the space behind it appears. The television is also not visible. In front of me is a place that looks like a Rainforest. The fact that everything is green attracts my attention. The leaves of the trees are very dense, very bright/vivid green, and they bend downwards… Green leafy plants have risen from the ground upwards, and the leaves of these plants are also very dense between them. One cannot even see the ground/earth when looking at that side.
I see movement behind the green plants on the ground. I understand that there is a struggle, but I do not know who or who is there, and what is going on. I see nothing but green leaves swaying as I look.
I see someone whom I do not know and cannot see, whom I presume to be the woman I gave the dhikrmatic gift, standing on my left rear diagonal and shooting a short, small arrow towards the moving greenery.
A few seconds later, I see a gorilla coming out from behind that greenery and walking with difficulty towards my direction. At that moment, I understand that the reason for the movement behind the greens was two sights. They couldn’t get along and be struggling. The arrow hit someone and immediately dealt a fatal blow. He threw himself to my side desperately. I look at the gorilla, that arrow that entered his heart close to his heart… He still doesn’t look good. He is already weak and falls on his back. This time, I see a man on the right front diagonally making a move and approaching the gorilla. He grabs the gorilla by the right arm and pulls it. The gorilla is still alive, but I say to myself, “This one dies, he does not live… His wound is heavy and the arrow hit the deadly place”.
I’m surprised to see a gorilla up close for the first time in my life. Before the man pulls away, I want to contact him at least. I touch the left hand of the gorilla with my hand. Seems very different to me. I think, “Actually, its skin, its texture is very soft, it was not such a rough animal”. The dream ends here.
