Kara paracı, organcı, işgalci, hukuk tanımaz, insan hak ve hürriyetlerini hiç tanımaz… İyiliğin, güzelliğin, insanlığın, vicdani tavırların, kardeşliğin, adaletin, namuslu ve medenice yaşamanın ve en çok da Türklerin ve müslümanların düşmanı bir terör ülkesi olan Rusya Federasyonu, kazdığı kuyuya düşmekte olduğu şu anlarda, beyhude çabalarla günü kurtarmayı, zihinleri oyalamayı deniyor. Lakin bataklığa düştü bir kere, çırpındıkça daha da çok batıyor.

Rusya Federasyonunun, dengesizliğiyle ve ayrıca iktidarın söylemek isteyip de söylemediklerini söylemesiyle meşhur milletvekillerinden Vladimir Jirinovski, yine Putin’e piyonluğunu yapmış. Yine “Putin söyleyemiyor, her zamanki gibi bana düştü. Bakın biz kendi aramızda böyle cümleler/düşünceler fısıldaşıyoruz. Beni de deliden sayıyorlar ya, benden duymuş olun.” dercesine bir çıkış sergiledi. Şöyle buyurdu:

“Kazakistan zayıf ve iki saatte yıkılabilecek bir ülke. Sadece ikiye bölünebilir; Kazakistanın Kuzeyi Rusların, Güneyi ise Kazakların”

Jirinovski gibiler, hayatları boyunca kara para yedikleri, aşırı miktarda alkollü içki içtikleri ve hayvanlar kadar rahat şekilde fuhşa bulaştıkları için mi bu hale dönüşüyorlar ya da ne yiyorlar, ne içiyorlar, ne çekiyorlar da bu kadar insanlıktan çıkabiliyorlar, bu konunun üzerinde çok tartışılır.

Mensubu olduğu milleti, dini ve siyasi tercihleri ne olursa olsun, insan kalmış her kişi, vatanını, milletini, malını, mülkünü, evladını, namusunu, kursağından geçecek rızkını müdafaa eden ve bu maksatla dik duran bir millete saygı duyar, takdir eder ve de insanlığın icabı olarak destek verir. Böyle bir mücadeleyi görünce, sömürge olmak istemeyen bir milleti terörist sınıfına dahil etmek, onların üzerine ordular kaldırmayı denemek, oraların ahalisini katliama tabi tutmayı meşru görmek, o diyarı parçalara bölmeyi ilan etmek, oralara kendi provokatörlerini, eşkıya çetelerini, yağmacı pisliklerini göndermek, bütün insanlığın önünde ve bir de resmi sıfatına rağmen bu tarz bir duruş/tavır sergilemek, sözün bittiği yere gelmek demek.

Bu kadar şeytanlaşmış, bu kadar insanlık meziyetlerini kaybetmiş, kalpleri bu derece taşlaşmış kişilere laf anlatmayı denemek, kelimenin tam manasıyla ahmaklık ve zaman israfı olur. İnsan doğan her kes, insan kalmıyor. Jirinovski ve benzerleri, bütün insanlığın önünde, şu anlarda bu gerçeğin en müşahhas/somut tezahürü oluyor. Bu nedenle, bu şeytanlaşmış kırığa ve onu konuşturan idarecilere uzun uzun laf anlatacak değilim. Bütün dünya şu anki Rusları da Rusların kan, vahşet, sömürü, ahlaksızlık, bulaşıcı hastalık, cinayet, katliam, cehalet, zorbalık dolu tarihini de biliyor.

Lakin..

“Olur, bize uyar. Öyle mi, değil mi bir deneyelim bakalım.” derim. Deneriz ve görürüz, parçalanan/bölünen Kazakistan mı oluyor yoksa pek çok farklı milleti zorbalıkla, tahakkümle ve sömürüyle idaresi altında tutan, oralarda bile bebek, çocuk, genç kız ve kadın ve yetişkin insanlar kaçıran, kaçırdığı kişileri parça parça edip her bir parçasını dünyanın farklı yerlerine satan, bunu devlet kurumlarıyla bile yapan Rusya Federasyonu mu oluyor.

Çoğu Türk ve İslam kökenli olan, ne kadar asimile edilmiş olsalar da gerçek kimliklerine çok kısacık sürede dönebilecek olan, bir gün bile huzur bulmamış ve insanca yaşayamamış olan o halklara… “Böyle bir Rusya Federasyonu çatısı altında mı yaşamak istiyorsunuz, yoksa dininizde, ibadetinizde, lisanınızda, alfabenizde, merasimlerinizde, kendi iç hukukunuzda sizlere asla zorlama/yasaklama/kısıtlama yapmayacak ve sizlerinde can, mal ve ırz emniyetini sağlayacak ve sizleri de medeni şekilde yaşatacak olan müslüman Türklerin idaresi altında mı yaşamak istiyorsunuz?” deriz.

Sonra, resmi kimlikli terörist idarecilerden oluşan bir idare kadrosu tarafından yönetilen bir federasyon devlet, sadece birkaç hafta içinde nasıl dağılıyor, bütün dünya insanlığı olarak oturur, izleriz.

Jirinovski gibilerin o şartlarda akıbetinin nasıl olacağını mı merak ediyorsunuz? Adaletle yargılar ve sonra insanlık namına asar geçeriz. Laf anlatmayı denemeyiz. Bunun öncesinde çıkartılmak istenen lüzumsuz tartışmalara da girmeyiz.

Mehmet Fahri Sertkaya | Akademi Dergisi